Page 28 - Czasopismo Michael 2024 marzec
P. 28

mienia jakiejkolwiek innej rzeczy, jaką mówi się o Nim:
                                                             „Ja zostałam obdarowana nieskończonym miłosierdziem
                                                             i  właśnie  przez  miłosierdzie  kontempluję  i  wielbię  inne
                                                             Boże  doskonałości!  Wszystkie  wtedy  jawią  mi  się  jako
                                                             promieniejące miłością, nawet Sprawiedliwość (być mo-
                                                             że jeszcze bardziej niż jakakolwiek inna) wydaje mi się
                                                             obleczona w miłość”. Jest to jedno z najważniejszych od-
                                                             kryć Małej Tereski, jeden z jej największych darów dla
                                                             Ludu Bożego. W nadzwyczajny sposób przeniknęła ona
                                                             głębiny  Bożego  miłosierdzia  i  zapaliła  w  nich  płomień
                                                             swej nieskończonej nadziei.
                                                                           Niezłomna nadzieja
                                                                28.  Przed  wstąpieniem  do  Karmelu,  Mała  Tereska
                                                             doświadczyła  wyjątkowej  duchowej  bliskości  z  jedną  z
                                                             najbardziej  nieszczęśliwych  osób,  przestępcą  Henrim
                                                             Pranzinim, skazanym na śmierć za potrójne zabójstwo i
                                                             nieokazującym skruchy. Ofiarowując w jego intencji Mszę
                                                             świętą i modląc się z całkowitą ufnością o jego zbawie-
                                                             nie, jest pewna, że prowadzi go do spotkania z Najświęt-
                                                             szą Krwią Jezusa i mówi Bogu z całkowitą pewnością, że
                                                             On przebaczyłby mu w ostatniej chwili i że uwierzyłaby w
                                                             to, „nawet jeśli nie wyspowiadałby się, ani nie okazałby
                                                             aktu jakiejkolwiek skruchy”. Wyjaśnia też źródło swojej
                                                             pewności: „ufałam niezłomnie nieskończonemu miłosier-
                                                             dziu Jezusa”. Jakież więc emocje towarzyszyły odkryciu,
                                                             że Pranzini, wspiąwszy się na szafot, „nagle, ogarnięty
                                                             nagłym  natchnieniem,  odwraca  się,  chwyta  krucyfiks,
                                                             który  wręcza  mu  ksiądz,  i  trzykrotnie  całuje  święte  ra-
                                                             ny!”. To tak intensywne doświadczenie żywienia nadziei,
                                                             wbrew  wszelkiej  nadziei,  było  dla  niej  fundamentalne:
                                                             „Od tej chwili moje pragnienie ratowania dusz wzrastało
                                                             z każdym dniem!”.
                                                                29. Teresa jest świadoma dramatu grzechu, chociaż
                                                             widzimy  ją  zawsze  zanurzoną  w  tajemnicy  Chrystusa,
                                                             pewną, że „gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jesz-
                                                             cze obficiej rozlała się łaska” ( Rz 5, 20). Grzech świata
                                                             jest potężny, ale nie nieskończony. Natomiast miłosier-
                                                             na miłość Odkupiciela, owszem, jest nieskończona. Mała
                                                             Tereska jest świadkiem ostatecznego zwycięstwa Jezu-
                                                             sa nad wszelkimi siłami zła, które dokonało się poprzez
                                                             Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Poruszana uf-
                                                             nością, odważy się prosić: „Jezu, spraw, żebym zbawiła
                                                             wiele dusz, żeby dziś nie potępiła się ani jedna dusza
                                                             (...). Jezu przebacz mi, jeśli mówię rzeczy, których mówić
                                                             się nie godzi; chcę Ciebie rozradować i pocieszyć”. To
               „Tak,  chcę  spędzić  moje  nie-              pozwala nam przejść do innego aspektu świeżego po-
           bo,  czyniąc  dobro  na  ziemi...  To             wiewu, jakim jest przesłanie św. Teresy od Dzieciątka Je-
                                                             zus i Najświętszego Oblicza.
           będzie jak deszcz róż”                                          3. Będę miłością

                              Święta Teresa z Lisieux           30. Miłość, „największa” w porównaniu do wiary i na-
                                                             dziei, nigdy się nie skończy (por. 1 Kor 13, 8-13). Jest
                                                             największym darem Ducha Świętego i „matką wszystkich
    ►   jestem pozbawiona możności radowania się niebem na   cnót oraz ich korzeniem”.
        ziemi, jeżeli tylko On otworzy to niebo na wieczność dla
        biednych grzeszników”.                               Miłosierdzie jako postawa właściwa miłości
            27.  Równolegle  z  wiarą,  Teresa  intensywnie  prze-  31.  Dzieje  duszy  są  świadectwem  miłości  miłosier-
        żywa  bezgraniczne  zaufanie  nieskończonemu  Bożemu   nej, w którym Mała Tereska dzieli się refleksją na temat
        miłosierdziu:  „ufność  powinna  nas  prowadzić  do  Miło-  nowego przykazania Jezusowego: „abyście się wzajem-
        ści”. Także w ciemnościach doświadcza całkowitej ufno-  nie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” ( J 15, 12) [50].
        ści dziecka, które bez lęku rzuca się w ramiona ojca i   Jezus jest spragniony odpowiedzi na Jego miłość. Istot-
        matki. Dla Małej Tereski bowiem Bóg objawia się przede   nie, „nie obawia się żebrać o trochę wody u Samarytanki.
        wszystkim poprzez Jego miłosierdzie – klucz do zrozu-  On pragnął... Lecz mówiąc: «daj mi pić», Stwórca świata


        28               marzec-kwiecień 2024                                             www.czasopismomichael.pl
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32