Pewnego razu ktoś zapytał majora Douglasa, co miał na celu ogłaszając swoje propozycje Kredytu Społecznego. Oto godna uwagi odpowiedź udzielona przez tego wielkiego człowieka:
„Odpowiem panu w ogólnym zarysie, jakie są nasze cele. Staramy się wprowadzić w życie nową cywilizację, coś, co dalece przekracza granice zmian w systemie finansowym. Mamy nadzieję, dzięki różnym środkom, głównie finansowym, umożliwić społeczności ludzkiej przejście z jednego typu cywilizacji do innego, a pierwszym warunkiem tego, jak sądzimy, jest absolutne bezpieczeństwo ekonomiczne".
To jest zatem wielki cel Kredytu Społecznego i jako taki jest absolutną prawdą ekonomiczną, pełną nadziei dla przyszłości świata i powinien, jak uważamy, wzbudzić zainteresowanie i przywiązanie każdego prawego człowieka.
Gdyby ktoś zapytał: „Co szczególnie oznacza Kredyt Społeczny?", wskażę tu zaledwie kilka kwestii:
Po pierwsze, Kredyt Społeczny oznacza suwerenność jednostki. Ona jest najwyższa. Państwo istnieje dla niej, a nie ona dla państwa. Nie może ona być podporządkowana woli dyktatora, ani zachciankom autokratów.
Po drugie, Kredyt Społeczny domaga się takiego stopnia bezpieczeństwa ekonomicznego dla każdego, który będzie zgodny z bogactwem kraju.
Po trzecie, powinna być dostępna taka ilość czasu wolnego dla kultury i rozwoju osobistego, jaką może dostarczyć nasz wiek mechanizacji i automatyzacji.
Po czwarte, nastąpi natychmiastowa redukcja długu publicznego i natychmiastowe zmniejszenie obecnych ciężarów podatkowych.
Po piąte, nastąpi eliminacja wojen poprzez usunięcie ich przyczyn. Wojny nie wynikają z nienawiści rasowej; ich źródłem jest ekonomia.
I w końcu, podjęte zostają kroki przywracające ludziom własność i używanie ich własnego kredytu, prawo, które zostało im ukradzione przez hierarchię finansową dla jej własnego wzbogacania się i wzmocnienia.
Tak więc, to tyle, ale żadną miarą nie przedstawiliśmy tu całości zagadnienia.
Z artykułu wstępnego w „The New Zealand Social Crediter" („Nowozelandzki Kredytowiec Społeczny")
