Ks. prałat Lech Lachowicz (1952-2024) został zmasakrowany po Mszy św. 3 listopada 2024 r. przez zwyrodnialca, który nazywa się Szymon K. i ma 27 lat. Został on złapany i aresztowany na drugi dzień w Szczytnie, gdzie miała miejsce tragedia księdza Lachowicza.
3 listopada 2024 r. w 40. rocznicę pogrzebu bł. ks. Jerzego Popiełuszki po odprawionej Mszy św. w wybudowanym przez siebie kościele św. Brata Alberta ks. Lachowicz został brutalnie skatowany na plebanii. Został zabrany do szpitala, gdzie lekarze próbowali uratować jego życie. Zmarł 9 listopada. Pogrzeb ks. Lachowicza odbył się 16 listopada w sobotę. Uczestniczyło w nim ponad 130 kapłanów. Pogrzeb odbył się w Święto Matki Bożej Ostrobramskiej – Matki Miłosierdzia. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył metropolita warmiński ks. abp Józef Górzyński. Ks. Lachowicz został pochowany na cmentarzu komunalnym w Szczytnie.
Ks. prałat Lech Lachowicz pochodził z Lidzbarka Warmińskiego. Święcenia kapłańskie przyjął w 1976 r. Był wikariuszem m. in. w Olsztynie, Gołdapi i Bartoszycach. Był od 1990 r. pierwszym proboszczem parafii św. Brata Alberta w Szczytnie (przez 34 lata), gdzie wybudował kościół i plebanię. W 2001 r. został mianowany kapelanem honorowym Jego Świątobliwości Jana Pawła II. W drugiej połowie lat 70. głosił patriotyczne i antykomunistyczne kazania, będąc wikariuszem w Bartoszycach.
Jego kolega z seminarium, autor epitafium dla kolegi, ks. Mieczysław Jarząbek wspominał, że zamordowany kapłan znał ks. Jerzego Popiełuszkę. W latach 80. uczestniczył w Mszach św. za Ojczyznę sprawowanych przez ks. Jerzego. Nagrywał jego kazania, przepisywał i rozdawał innym. Po wprowadzeniu stanu wojennego zintensyfikował działalność antykomunistyczną. Był wtedy wikariuszem w Wielbarku, gdzie z ambony często krytykował władze komunistyczne. W latach 1984-85 zamieszczał w założonej przez siebie i przyjaciół podziemnej gazecie „Wolny Mazur" artykuły demaskujące komunistyczne kłamstwa. Wzorem ks. Jerzego Popiełuszki organizował Msze św. za Ojczyznę, na których głosił antyreżimowe kazania, „m. in. podawał przykłady nieludzkiego traktowania księży przez władze, nazywał propagandę partyjną'kanałem śmierdzących ścieków'i krytykował wystąpienia rzecznika rządu PRL Jerzego Urbana. (…) Trud działania ks. Lachowicza zasługuje na duże uznanie. W czasach, gdzie za jedną ulotkę można było trafić do więzienia, w małym Wielbarku na prowincji, wydawana jest bezdebitowa gazeta, którą interesuje się wojewódzki aparat bezpieczeństwa. Ksiądz Lech Lachowicz jest przykładem tego, jak trudno było być opozycjonistą w małej miejscowości. (…) Wymagało to dużej odwagi, której temu kapłanowi nigdy nie brakowało. Msze św. odprawiane przez ks. Lecha Lachowicza były nie tylko bogate w treść antykomunistyczną i odwołania do zakłamanych kart historii Polski, lecz także towarzyszyły im występy słowno-muzyczne i odpowiednie dekoracje. Wikariusz zapraszał do Wielbarku takich aktorów z Warszawy, jak Stanisław Badeński, Michał Bajor, Katarzyna Łaniewska, Jerzy Przybylski czy Hanna Skarżanka. Mimo że w drodze zatrzymywała ich milicja, ich występy cieszyły się na tyle dużym zainteresowaniem, że ludzie przyjeżdżali na nie z innych miejscowości" (fragment wywiadu dra Krzysztofa Kierskiego z delegatury IPN w Olsztynie dla „Naszego Dziennika", nr 275/24).
SB rozpracowywała ks. Lecha Lachowicza. Stosowano wobec niego „oczernianie, zastraszanie, naciski na kurię biskupią. Spirala nakręcała się do tego stopnia, że istniała nawet obawa, że ksiądz za głoszenie prawdy może zapłacić życiem. Sam kapłan z ambony informował o działaniach prowadzonych przez komunistów wobec jego osoby. W trakcie kazań mówił o rozmowach z dyrektorem Wydziału ds. Wyznań w Olsztynie i spotkaniach z funkcjonariuszami SB, którzy go szantażowali np. niemożnością otrzymania probostwa. Wikariusz w trakcie nabożeństwa przytoczył wypowiedź jednej z przesłuchiwanych przez SB osób, której powiedziano, że'z ks. Lechem też zrobimy porządek'. Działania przeciwko niemu prowadził również ówczesny I sekretarz Komitetu Gminnego PZPR w Wielbarku – Czesław Jerzy Małkowski (późniejszy prezydent Olsztyna w latach 2001-2008), który wystąpienia księdza nazywał'buńczucznymi mowami wiecowymi'i raportował przełożonym o wszelkich publicznych inicjatywach miejscowego wikariusza" – mówił dr Krzysztof Kierski, autor książki „Relacje rządców diecezji warmińskiej z władzami komunistycznymi Polski w latach 1945-1989".
Janusz A. Lewicki
Korzystałem z materiałów zamieszczonych w „Naszym Dzienniku" w nrach 267, 268 i 275 z 18, 19 i 27 listopada 2024 r.
