Głębsze poznanie duchowości Louisa Evena i jego dzieła jest ważne, ponieważ bez swojej mocnej wiary w Boga i bezgranicznej miłości bliźniego Louis Even nigdy nie podjąłby pracy edukacyjnej wśród ludzi, żeby uwolnić ich od dyktatury finansowej.
Clifford Hugh Douglas, twórca idei Kredytu Społecznego, był z zawodu inżynierem rozumował logicznie. Zauważył problem: chroniczny brak siły nabywczej w rękach konsumentów, i przedstawił rozwiązanie, prowadzące do osiągnięcia postawionego celu. Louis Even posiadał podobnie logiczny umysł i jasno rozumiał przemyślenia Douglasa, wyrażając je prostym językiem, zrozumiałym dla każdego.
W swojej logice Louis Even wiedział jak odróżniać cele od środków: pieniądze nie są celem, nie są prawdziwym bogactwem, są jedynie symbolem, środkiem, który pozwala na otrzymanie produktów. Podobnie i zatrudnienie nie jest celem, ale środkiem do produkcji dóbr. (Jeśli dobra te można wyprodukować przy mniejszym użyciu pracy ludzkiej, tym lepiej!)
Louis Even nie poprzestał na tym w swojej logice, ale zajął się kwestiami fundamentalnymi, takimi jak: „Co jest celem życia ludzkiego?" Dla tych, którzy mają Wiarę, odpowiedź jest prosta. Znajdziemy ją w starych katechizmach z przeszłości:
Pytanie: Dlaczego zostałeś stworzony przez Boga?
Odpowiedź: Bóg stworzył mnie, żebym Go znał, kochał Go i służył Mu w tym świecie, i żebym był z Nim szczęśliwy na zawsze w przyszłym świecie.
Niektórzy chcieliby, żeby MICHAEL zajmował się tylko reformą monetarną, bez jakichkolwiek odniesień do religii, inni woleliby, żeby mówił on tylko na temat religii, bez jakichkolwiek wzmianek dotyczących reformy monetarnej.
Wszyscy jednak składamy się z ciała i duszy. Pozostajemy na ziemi tylko przez krótką chwilę, jak „pielgrzymi", ale nasze prawdziwe przeznaczenie, czyli życie wieczne w jedności z Bogiem w Niebie, ma charakter duchowy. Dobra materialne są celem, ale ostatecznym celem jest Bóg. Powodem, dla którego istnieje wszelkie stworzenie, jest wysławianie Boga.
Poza tym słowa „kredyt społeczny" oznaczają, iz ma się zaufanie do tego, że można żyć w społeczeństwie, że można sobie nawzajem wierzyć, że istnieje minimalny porządek, który pozwala na wymianę dóbr i swobodne poruszanie się bez strachu, że będzie się zaatakowanym na ulicy, czy obrabowanym przez sąsiada. Bez szacunku dla porządku moralnego innymi słowy, bez religii - żadne życie w społeczeństwie jest niemożliwe. Pozostaje tylko nieład, rewolucja i anarchia.
Jednakże, nawet jeśli nasz ostateczny cel jest natury duchowej, nie możemy zapominać, że będziemy sądzeni z miłości do naszego bliźniego, z tego, co zrobimy dla naszych braci i sióstr na ziemi: „Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: « ldźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie... Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili »" (Mt, 25, 41-44).
Kredyt Społeczny ze swoją miesięczną dywidendą dla każdego mieszkańca, opartą na wspólnym dziedzictwie postępu i zasobach naturalnych, stanowiłby wyjątkowo skuteczny sposób pomocy bliźnim, gdyż pomagałby każdemu, a szczególnie najbiedniejszym.
Odróżnienie środków od celów oznacza także, iż uznajemy, że jesteśmy stworzeniami, a Bóg jest Stwórcą. Znaczy to, że potrzebujemy pomocy Bożej i wiemy, że nie może być żadnej sprawiedliwości bez Boga: „Jeżeli Pan domu nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy go wznoszą" (Ps, 127[126], 1); „beze Mnie nic nie możecie uczynić" (J, 15,5).
Oznacza to również, że jeśli ktoś nie pozostaje w stanie łaski, w stanie przyjaźni z Bogiem, ten nie może zrobić niczego dobrego. Louis Even w pełni zdawał sobie z tego sprawę i to dlatego MICHAEL nigdy nie wahał się potępiać wszystkiego, co może odwieść ludzi od Boga i prowadzić ich do grzechu. To dlatego też MICHAEL promuje zawsze sposoby uświęcenia: częste przystępowanie do sakramentów Pokuty i Eucharystii, modlitwę, apostolat, ochronę sakramentaliów, etc.
Same dobra materialne nie mogą przynieść człowiekowi szczęścia, ponieważ Bóg włożył w ludzkie serca pragnienie nieskończoności, które tylko nieskończony byt Bóg Sam - może spełnić: „Nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana" (Pwt, 8,3).
Św. Augustyn na próżno szukając szczęścia w przyjemnościach tego świata został w końcu poruszony przez łaskę Bożą - dzięki, między innymi, modlitwom jego matki, św. Moniki - i pisał z pełną znajomością faktów w swoich „Wyznaniach": „Stworzyłeś nas dla Siebie, o Panie, i nasze serce pozostaje niespokojne dopóki nie spocznie w Tobie".
Louis Even posiadał nie tylko talent do wyjaśniania Kredytu Społecznego, ale także serce do przekazywania wiedzy na jego temat innym. Faktycznie Louis Even wprowadzał w życie nauczanie Kościoła na temat roli wiernych już trzydzieści lat wcześniej, zanim rola ta została zdefiniowana przez Sobór Watykański II: tak odnowić cały porządek doczesny, by byl on zgodny z Ewangelią i z porządkiem, którego życzy Sobie Bóg.
Louis Even był wspaniałym katolikiem, który pochodził z wyjątkowej rodziny. Był czternastym spośród szesnaściorga dzieci. Sześcioro spośród jego braci i sióstr znalazło się w zgromadzeniach zakonnych, a on sam został w wieku 17 lat Bratem Chrześcijańskiego Ksztalcenia. Louis Even przybył do Kanady w 1903 r., kiedy zakonnicy zostali wygnani z Francji przez przez antyklerykalny rząd. Uczył w Montanie w USA, potem w rejonie Montrealu do roku 1920, kiedy w wieku 35 lat został zwolniony ze swoich ślubów, ponieważ stracił słuch i nie mógł dłużej uczyć. (W tym czasie nie było jeszcze aparatów słuchowych.)
Lecz Bóg miał Swoje plany związane z Louisem Evenem, który miał się stać założycielem unikalnego w skali światowej Dzieła, „Pielgrzymów św. Michała", żeby przezwyciężyć dyktaturę finansową. Dzięki temu Dziełu, nauczanie Louisa Evena jest teraz rozpowszechniane na całym świecie przez dwumiesięczniki „Michael" i „Vers Demain" oraz przez miliony egzemplarzy wydań bezpłatnych, tłumaczonych na ponad dziesięć języków.
Louis Even zmarł 27 września 1974 r. (święto św. Wincentego de Paul, francuskiego księdza, który jest patronem prac charytatywnych), ale jego teksty są tak znakomite, że zawsze pozostają aktualne, nawet więcej niż trzydzieści lat po jego śmierci. Będą zawsze takimi, ponieważ Kredyt Społeczny może być zastosowany do każdej możliwej sytuacji ekonomicznej, a jego zasady pozostają słuszne w każdej epoce.
Dlatego MICHAEL nie waha się powtarzać artykułów Louisa Evena. Nawet, jeśli niektóre z nich powstały kilkadziesiąt lat temu, można byłoby przysiąc, że zostały napisane właśnie ostatnio, ponieważ tak dobrze pasują do obecnej sytuacji. Jest to dowód, że Kredyt Społeczny jest prawdą, która przekracza każdą epokę. W latach 1934-1974 Louis Even dokonał w swoich pismach zupełnie zasadniczego przeglądu Kredytu Społecznego i potrzebna by była cała encyklopedia, żeby przedrukować wszystkie te dzieła!
Pisma Louisa Evena na temat Kredytu Społecznego są tak przejrzyste i błyskotliwe, że prowadzą one ludzi do skruchy. Nasz Pan powiedział w 1938 r. do siostry Faustyny Kowalskiej (patrz zdjęcie), polskiej zakonnicy, która została kanonizowana przez papieża Jana Pawła II: „Chcę, żeby zostało założone czasopismo, nowymi słowami nawracające ateistów i materialistów, żeby ujrzeli Boga poprzez cuda Jego Stworzenia".
Bóg stworzył człowieka z potrzebami materialnymi, ale także umieścił na ziemi wszystko, czego potrzebujemy do ich zaspokojenia. Jeśli miliony ludzi nie mają niczego do jedzenia, niczego do ubrania, ani niczego do mieszkania, to nie jest to z pewnością wina Boga, ale wina wadliwego systemu finansowego - i tych, którzy go kontrolują - nie pozwalającego na sprawiedliwą dystrybucję dóbr stworzonych przez Boga dla wszystkich ludzi.
Każdy człowiek dobrej woli wysoko sobie ceni sprawiedliwość, a w sprawiedliwym systemie takim, jak Kredyt Społeczny, wszyscy mogliby uświadomić sobie, jak dobry jest Bóg. Na przykład muzułmanie doceniają stanowisko MICHAELA skierowane przeciwko odsetkom nakładanym na nowo tworzone pieniądze, ponieważ według Koranu, świętej księgi muzułmanów, odsetki są zakazane przez Boga. Odsetki są również potępione w chrześcijańskiej Biblii, ale niestety, zbyt wielu chrześcijan i katolików nie traktuje tego poważnie. Pielgrzymi św. Michała z MICHAELA traktują Ewangelię poważnie; są oni prawdziwymi katolikami!
Pielgrzymi św. Michała nie są kultem ani sektą. Nie stworzyli oni żadnej religii: są rzymskimi katolikami, którzy głoszą lojalność wobec całego nauczania papieża Benedykta XVI. Codziennie chodzą na Mszę św. do swojego kościoła parafialnego w Rougemont pod Montrealem, gdzie mają swoją siedzibę. Pozostają w bardzo dobrych stosunkach ze swoim proboszczem i z biskupem diecezjalnym, który zezwolił im na przechowywanie Najświętszego Sakramentu w kaplicach ich dwóch domów i który sam przybył do kaplicy ich „Domu Niepokalanej", gdzie odbywają się ich comiesięczne spotkania, by celebrować tam pierwszą Mszę św. Zatem ci, którzy powiadają, że Pielgrzymi św. Michała nie są katolikami, po prostu nie wiedzą, o czym mówią - plotą głupstwa.
300 lat przed Jezusem Chrystusem, wielki grecki filozof Arystoteles potępił pożyczanie na procent, podkreślając, że „pieniądze, będąc naturalnie bezpłodne, osiągane z rozmnożenia pieniędzy są absurdem".
Pieniądz jest abstrakcją, znakiem, a nie istotą żywą. Zasiejmy je i podlewajmy wodą, a nie rozmnożą się w dodatkowe pieniądze. A jednak Finansjera chce, żebyśmy w to wierzyli!
Św. Tomasz z Akwinu pisał w „Summie teologicznej": „Kto pobiera lichwę za pożyczanie pieniędzy, postępuje niesprawiedliwie, ponieważ sprzedaje to, co nie istnieje... Z tego wynika więc, że jest złem samym w sobie pobieranie opłaty (lichwa) za użycie pożyczonych pieniędzy i, podobnie jak w przypadku innych wykroczeń przeciwko prawu, istnieje obowiązek zwrotu niesprawiedliwie zdobytych pieniędzy".
Kiedy Louis Even odkrył wielkie światło Kredytu Społecznego w 1935 r., natychmiast zrozumiał, jak rozwiązanie to wprowadziłoby w życie chrześcijańskie zasady sprawiedliwości społecznej w ekonomii, szczególnie te, dotyczące prawa wszystkich do używania dóbr materialnych i rozprowadzania chleba powszedniego dla wszystkich poprzez przydział dywidendy narodowej dla kazdego. To dlatego Louis Even zaraz po tym, jak natrafil na to światło, postanowił przekazywać wiedzę na ten temat wszystkim ludziom.
Clifford Hugh Douglas, szkocki inżynier, twórca Kredytu Społecznego, powiedział kiedyś, że Kredyt Społeczny można zdefiniować dwoma słowami: zastosowane chrześcijaństwo. Studium porównawcze Kredytu Społecznego i społecznej doktryny Kościoła rzymskokatolickiego pokazuje faktycznie, jak wspaniale propozycje finansowe Kredytu Społecznego zastosowałyby nauczanie Kościoła dotyczące sprawiedliwości społecznej.
Louis Even znał w całości społeczne nauczanie Papieży i nigdy nie przepuścił okazji do skomentowania go w świetle propozycji Kredytu Społecznego, które zastosowałyby tak dobrze społeczną doktrynę Kościoła. Kredytowcy Społeczni wiedzą, że pieniądze powinny być narzędziem służby, ale bankierzy, przywłaszczając sobie kontrolę ich tworzenia, uczynili je instrumentem panowania. Najbardziej uderzającym cytatem spośród wypowiedzi Papieży na ten temat pozostaje stwierdzenie papieża Piusa XI z encykliki Quadragesimo Anno, z 1931 r.:
„106. To ujarzmienie życia gospodarczego przybiera najgorszą postać w działalności tych ludzi, którzy jako stróże i kierownicy kapitału finansowego władają kredytem i rozdzielają go według swej woli. W ten sposób regulują oni niejako obieg krwi w organizmie gospodarczym i sam żywioł gospodarczego życia do tego stopnia trzymają w swych rękach, że nikt nie może wbrew ich woli oddychać".
Dwóch świętych wiąże się z życiem i Dziełem Louisa Evena: św. Ludwik Maria de Montfort i św. Maksymilian Kolbe.
Louis Even urodził się 23 marca 1885 r. w Montfort-sur-Meu we Francji i i na chrzcie otrzymał imiona Ludwik Maria na cześć Św. Ludwika Marii Grignion de Montfort, który również urodził się w Montfort-sur- Meu, w 1673 r. W swoim Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Matki Najświętszej św. Ludwik de Montfort mówi, że nabożeństwo do Maryi, dalekie od odsuwania nas od Chrystusa, zbliża nas do Niego; dalekie od okrężnej drogi, jest skrótem. Louis Even odziedziczył po swoim świętym patronie to nabożeństwo do Dziewicy Maryi, a konsekracja Matce Bożej naznaczyła całe jego życie.
Innym świętym, którego można powiązać z życiem Louisa Evena jest św. Maksymilian Kolbe. Franciszkanin, który miał także wielkie nabożeństwo do Maryi, i który założył w 1917 r. w roku objawień Matki Bożej w Fatimie, a także roku stworzenia Kredytu Społecznego przez Clifforda Hugh Douglasa Milicję Niepokalanej dla nawracania masonerii.
Święty Maksymilian założył miesięcznik Rycerz Niepokalanej, który został zamknięty we wrześniu 1939 r., kiedy Niemcy pod wodzą Hitlera napadli na Polskę. W tym samym miesiącu W Kanadzie opublikowany został pierwszy numer czasopisma Vers Demain (francuska wersja MICHAELA), jak gdyby przejmującego od periodyku ojca Kolbego kontynuację walki dla tryumfu Niepokalanej. Poza tym, mottem Louisa Evena było „Budować Królestwo Niepokalanej".
Ojciec Kolbe, który zmarł jako męczennik w 1941 r. w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, założył Niepokalanów, „Miasto Niepokalanej", gdzie pracowało ponad 600 braci przy rozpowszechnianiu różnych publikacji ojca Kolbego, żeby uczynić Matkę Bożą znaną i kochaną. Ojciec Kolbe starał się im wpoić ślepą wiarę w znaczenie zdobywania prenumeratorów tych publikacji i powiększył naklad Rycerza Niepokalanej do ponad miliona egzemplarzy, kiedy „Miasto Niepokalanej" zostało zamknięte w 1939 r.
W grudniu 1964 r. w wieku 79 lat, Louis Even poważnie zachorował, tak że można było sądzić, iż umrze, ale wbrew wszelkim oczekiwaniom, wyzdrowiał i stwierdził: „Otrzymałem odroczenie wykonania wyroku. Bardzo kochałem Najświętszą Dziewicę w swoim życiu, ale być może nie kochałem Jej wystarczająco".
Od chwili założenia swojego Ruchu, Louis Even zaczynał wszystkie spotkania od odmawiania Różańca św. Lecz w ostatnich dziesięciu latach swojego życia, od 1964 do 1974 r., Louis Even uczynił nawet więcej: oprócz dalszych artykułów na temat Kredytu Społecznego, pisał wiele artykułów na temat różnych objawień Matki Bożej na świecie, uwypuklając nacisk Dziewicy Maryi na wagę i potrzebę, poprzez odmawianie Różańca św., okazywania skruchy i powrotu do Boga przez każdą istotę ludzką - Jej dzieci.
W 1968 r. Louis Even i inni dyrektorzy MICHAELA przybyli do San Damiano we Włoszech na spotkanie z Rosą Quattrini, której Dziewica Maryja objawiała się od 1964 r. Nasza Pani wypowiedziała ten przekaz dla dyrektorów MICHAELA przez wizjonerkę: „Apostołowie prawości, módlcie się wiele do św. Michała, żeby bronił was swoim mieczem. Uczyńcie mnie znaną i kochaną przez wszystkich, poprzez odmawianie Różańca św.". To właśnie po tym przekazie Pielgrzymi św. Michała dodali apostolat odmawiania Różańca św. z rodzinami, które odwiedzają, chodząc od drzwi do drzwi, rozpoczynając w ten sposób „Krucjatę Różańcową".
Jest to wielkie duchowe dziedzictwo, które Louis Even przekazał swoim Pielgrzymom św. Michała, apostolom prawości" i „pielgrzymom-wojownikom". Bądźmy warci tego dziedzictwa przez rozpowszechnianie pięknego przesłania Kredytu Społecznego, znajdując nowych czytelników MICHAELA.
Alain Pilote
